باکتری های فاضلاب نقش حیاتی در تصفیه و بهبود کیفیت آب دارند. این میکروارگانیسم ها با تجزیه مواد آلی و کاهش بار آلودگی فاضلاب، فرآیندهای بیولوژیکی تصفیه را ممکن می سازند. رشد و فعالیت آن ها به پارامترهای متعددی وابسته است که شناسایی و کنترل این عوامل، باعث افزایش کارایی سیستم های تصفیه فاضلاب و کاهش مشکلات محیط زیستی می شود.
عوامل موثر بر رشد باکتریهای فاضلاب شامل عوامل فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی هستند. در این مقاله به بررسی دقیق این پارامترها، تاثیر آن ها بر رشد باکتری ها و روش های بهینه سازی شرایط محیطی پرداخته شده است.
انواع باکتری های فاضلاب
باکتری های فاضلاب به دو دسته اصلی هوازی و بی هوازی تقسیم می شوند:
- باکتری های هوازی: برای رشد به اکسیژن نیاز دارند و با تجزیه مواد آلی، به کاهش بار آلودگی کمک می کنند.
- باکتری های بی هوازی: در شرایط کم اکسیژن یا بدون اکسیژن رشد می کنند و فرآیندهایی مانند تولید بیوگاز و کاهش ترکیبات نیتروژن و فسفر را انجام می دهند.
پارامترهای موثر بر رشد باکتریهای فاضلاب
شناخت رفتار این باکتری ها و نیازهای زیستی آن ها، پایه ای برای بهینه سازی فرآیندهای تصفیه فاضلاب است. جمعیت، سرعت رشد و فعالیت متابولیک باکتری ها بر کیفیت آب خروجی و عملکرد سیستم های تصفیه تاثیر مستقیم دارد.
پارامترهای فیزیکی
رشد باکتری های فاضلاب به شدت تحت تأثیر شرایط فیزیکی محیط قرار دارد. عواملی مانند دما، pH، میزان اکسیژن محلول، نور، شوری و جریان فاضلاب از جمله مهم ترین پارامترهایی هستند که می توانند سرعت رشد و میزان فعالیت میکروارگانیسم ها را تعیین کنند. شناخت و کنترل این عوامل در تصفیه خانههای فاضلاب، نقشی کلیدی در افزایش کارایی فرآیندهای بیولوژیکی دارد.
تاثیر دما بر رشد باکتریهای فاضلاب
دما یکی از اصلی ترین فاکتورهای فیزیکی مؤثر بر رشد باکتری ها است. بیشتر باکتری های موجود در فاضلاب در بازه دمایی 20 تا 35 درجه سانتی گراد بهترین عملکرد را دارند. در این محدوده، واکنش های متابولیکی و فعالیت آنزیمی در بالاترین سطح خود قرار می گیرند و سرعت تجزیه مواد آلی به حداکثر می رسد. در دماهای پایین تر از 15 درجه، فعالیت سلولی باکتری ها کاهش یافته و تجزیه مواد آلی با کندی انجام می شود.
در مقابل، افزایش بیش از حد دما، به ویژه بالاتر از 40 درجه سانتیگراد، سبب از بین رفتن ساختار آنزیم ها و مرگ باکتری ها می گردد. به همین دلیل، در سیستم های تصفیه بیولوژیکی، کنترل دما اهمیت زیادی دارد. معمولاً برای حفظ تعادل حرارتی، از سیستم های پوشش دار یا عایق دار استفاده می شود تا دمای محیط برای رشد باکتری ها پایدار بماند.
تاثیر درجه اسیدیته محیط بر رشد باکتریهای فاضاب
pH محیط نیز از دیگر پارامترهای کلیدی در رشد باکتری ها به شمار می آید. میزان اسیدی یا قلیایی بودن فاضلاب می تواند فعالیت آنزیم ها و عملکرد متابولیکی میکروارگانیسم ها را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. محدوده pH بهینه برای رشد اغلب باکتری های فاضلاب بین 6 تا 8 است. در صورتی که محیط بیش از حد اسیدی باشد (pH کمتر از 5)، غشای سلولی باکتری ها آسیب می بیند و فعالیت آنزیمی کاهش پیدا می کند.
از سوی دیگر، قلیایی بودن بیش از اندازه محیط (pH بالاتر از 9) نیز موجب اختلال در فرآیندهای بیوشیمیایی می شود. در سیستم های بی هوازی مانند سپتیک تانک بی هوازی، معمولاً به دلیل تولید اسیدهای آلی، pH تمایل به کاهش دارد و لازم است با افزودن مواد قلیایی مانند آهک یا بی کربنات سدیم، تعادل آن حفظ شود.
تاثیر میزان اکسیژن محلول فاضلاب بر رشد باکتریها
میزان اکسیژن محلول در فاضلاب نقش تعیین کننده ای در نوع و میزان فعالیت باکتری ها دارد. باکتری های هوازی برای رشد و متابولیسم خود به اکسیژن نیاز دارند و در غیاب آن فعالیتشان متوقف می شود. در مقابل، باکتری های بی هوازی تنها در محیط های بدون اکسیژن قادر به رشد هستند.
در سیستم های هوادهی تصفیه فاضلاب، مقدار اکسیژن محلول باید در حدود 2 میلی گرم در لیتر یا بیشتر حفظ شود تا باکتری های هوازی بتوانند مواد آلی را به طور کامل تجزیه کنند. کمبود اکسیژن موجب کاهش راندمان تصفیه، ایجاد بوهای نامطبوع و تولید گازهای سمی مانند سولفید هیدروژن می شود. بنابراین، کنترل دقیق میزان هوادهی از ضروری ترین اقدامات در فرآیندهای بیولوژیکی فاضلاب است.
تاثیر میزان نور و تابش اشعه خورشید بر رشد باکتریهای فاضلاب
اگرچه باکتری های فاضلاب از نور به طور مستقیم برای متابولیسم خود استفاده نمی کنند، اما تابش می تواند تأثیرات قابل توجهی بر رشد آن ها داشته باشد. نور خورشید به ویژه اشعه فرابنفش (UV)، توانایی از بین بردن برخی از باکتری های بیماری زا را دارد.
با این حال، در سیستم های تصفیه بیولوژیکی، قرار گرفتن در معرض نور شدید ممکن است باعث کاهش جمعیت باکتری های مفید شود، زیرا گرما و اشعه مستقیم می توانند سلول های حساس را از بین ببرند. به همین دلیل در بسیاری از واحدهای بی هوازی یا راکتورهای بیولوژیکی، از پوشش های محافظ برای جلوگیری از نفوذ مستقیم نور استفاده می شود.
تاثیر غلظت نمکهای محلول در رشد باکتریهای فاضلاب
شوری یا غلظت نمک های محلول در فاضلاب از دیگر عوامل فیزیکی است که رشد باکتری ها را تحت تأثیر قرار می دهد. افزایش بیش از حد شوری سبب خروج آب از سلول های باکتریایی از طریق فرآیند اسمز شده و در نهایت باعث خشک شدن و مرگ سلول می گردد.
تنها برخی از گونههای خاص موسوم به باکتری های هالوفیل یا «شورپسند» قادرند در این شرایط به فعالیت خود ادامه دهند. در فاضلاب های شهری، افزایش شوری معمولاً به دلیل ورود پساب های صنعتی یا آب شور به سیستم رخ می دهد. اگر میزان شوری کنترل نشود، کارایی فرآیندهای بیولوژیکی کاهش می یابد و تعادل میکروبی محیط بر هم می خورد.
پارامترهای شیمیایی
علاوه بر شرایط فیزیکی، ترکیب شیمیایی فاضلاب نیز تأثیر بسیار زیادی بر رشد، فعالیت و پایداری جمعیت باکتری ها دارد. در واقع، مواد محلول و ترکیبات شیمیایی موجود در فاضلاب می توانند نقش تغذیه ای، تحریکی یا حتی مهاری برای میکروارگانیسم ها داشته باشند.
تاثیر مواد مغذی کافی بر رشد باکتریهای فاضلاب
رشد باکتری ها به وجود مواد غذایی کافی در محیط وابسته است. باکتری های فاضلاب برای ساخت سلول های جدید، انجام واکنش های آنزیمی و تولید انرژی به عناصری مانند کربن، نیتروژن و فسفر نیاز دارند. این سه عنصر در تصفیه خانه ها به عنوان عناصر اصلی (ماکرو المنت ها) شناخته می شوند. کربن معمولاً از مواد آلی موجود در فاضلاب تأمین می شود و به عنوان منبع انرژی باکتری ها عمل می کند.
نیتروژن برای سنتز پروتئین ها و نوکلئیک اسیدها ضروری است، در حالی که فسفر در تشکیل ATP (مولکول انرژی سلولی) و غشاهای سلولی نقش اساسی دارد. اگر نسبت این عناصر در فاضلاب نامتعادل باشد، رشد باکتری ها کاهش یافته و کارایی فرآیند تصفیه افت می کند. در صورت کمبود این مواد، اپراتورها می توانند با افزودن ترکیباتی مانند اوره (برای نیتروژن) یا فسفات ها (برای فسفر)، شرایط تغذیه ای باکتری ها را بهبود دهند.
تاثیر وجود مواد سمی بر رشد باکتریهای فاضلاب
ترکیبات سمی موجود در فاضلاب می توانند به شدت بر رشد باکتری ها اثر منفی بگذارند. این ترکیبات شامل مواد شیمیایی آلی مصنوعی، حلال ها، شوینده ها، ترکیبات فنولی و مواد ضدعفونی کننده هستند. این مواد معمولاً از پساب های صنعتی، بیمارستانی و شیمیایی وارد شبکه فاضلاب می شوند و با تخریب دیواره سلولی، غیرفعال کردن آنزیم ها و اختلال در متابولیسم، باعث مرگ باکتری ها می گردند.
در سیستم های تصفیه بیولوژیکی، ورود مقادیر زیاد مواد سمی می تواند جمعیت میکروبی را به طور ناگهانی کاهش دهد و عملکرد تصفیه را مختل کند. بنابراین، پیش تصفیه فاضلاب های صنعتی قبل از ورود به شبکه شهری ضروری است تا غلظت مواد سمی کاهش یابد و محیط برای رشد باکتری ها ایمن تر شود.
تاثیر وجود فلزات سنگین بر رشد باکتریهای فاضلاب
فلزات سنگین مانند سرب، جیوه، کادمیوم، نیکل، روی و مس از جمله عوامل شیمیایی هستند که حتی در مقادیر بسیار کم می توانند رشد باکتری ها را مهار کنند. این فلزات با جایگزینی در ترکیب آنزیم ها و پروتئین های حیاتی، ساختار سلولی را مختل می کنند و باعث از بین رفتن عملکرد میکروبی می شوند. در بسیاری از صنایع مانند آبکاری، فلزکاری و تولید باتری، مقادیر زیادی فلزات سنگین وارد پساب می شوند.
در چنین مواردی، استفاده از فرآیندهای شیمیایی مانند ته نشینی شیمیایی یا تبادل یونی برای حذف فلزات ضروری است تا پیش از ورود فاضلاب به واحدهای بیولوژیکی، غلظت آن ها به حد مجاز برسد.
تاثیر وجود ترکیبات معدنی بر رشد باکتریهای فاضلاب
ترکیبات معدنی موجود در فاضلاب مانند سولفات، نیترات و فسفات نقش های متفاوتی در رشد باکتری ها دارند. سولفات برای برخی از باکتری های بی هوازی نقش پذیرنده الکترون دارد و در فرآیند احیای سولفات، تولید سولفید هیدروژن (H₂S) می کند. این گاز در مقادیر بالا سمی است و باید از تجمع آن جلوگیری شود.
نیترات ها به عنوان منبع نیتروژن و پذیرنده الکترون در فرآیندهای بی هوازی مانند دنیتریفیکاسیون (حذف نیتروژن از فاضلاب) عمل می کنند. حضور مقدار متعادل نیترات باعث افزایش فعالیت باکتری های بی هوازی مفید می شود. در مقابل، فسفات ها در رشد سلولی و سنتز مولکول های انرژی نقش حیاتی دارند و وجود آن ها برای حفظ متابولیسم باکتریایی ضروری است. با این حال، غلظت بالای فسفات می تواند منجر به پدیده اوتریفیکاسیون در منابع آبی شود و باید کنترل شود.
تاثیر غلظت آلودگی و میزان بار آلی بر رشد باکتریها فاضلاب
غلظت مواد آلی موجود در فاضلاب، میزان انرژی در دسترس برای رشد باکتری ها را تعیین می کند. اگر بار آلی بسیار پایین باشد، مواد غذایی کافی برای رشد باکتری ها وجود ندارد و جمعیت میکروبی کاهش می یابد. در مقابل، اگر بار آلی بیش از حد بالا باشد، ممکن است اکسیژن محلول به سرعت مصرف شود و شرایط بی هوازی ناخواسته در سیستم های هوازی ایجاد گردد.
بنابراین، حفظ تعادل بین بار آلی ورودی و ظرفیت میکروبی سیستم اهمیت فراوانی دارد. در تصفیه خانه ها، نسبت بار آلی به جرم میکروبی (F/M Ratio) به عنوان شاخص کنترلی مورد استفاده قرار می گیرد تا رشد باکتری ها در وضعیت بهینه باقی بماند.
تاثیر قلیائیت و سختی آب بر فعالیت باکتریهای فاضلاب
قلیائیت آب یا همان ظرفیت بافری، توانایی سیستم در مقاومت در برابر تغییرات pH را نشان می دهد. وجود قلیائیت کافی باعث می شود که تغییرات ناگهانی در pH، مانند تولید اسیدهای آلی در فرآیندهای بی هوازی، تأثیر زیادی بر باکتری ها نگذارد. سختی آب نیز می تواند در پایداری غشاهای سلولی نقش داشته باشد، زیرا حضور یون های کلسیم و منیزیم در مقادیر متعادل به حفظ ساختار دیواره سلولی کمک می کند.
پارامترهای بیولوژیکی و محیطی
رشد باکتری های فاضلاب تنها به شرایط فیزیکی و شیمیایی وابسته نیست، بلکه مجموعه ای از عوامل زیستی و محیطی نیز در پایداری و عملکرد آن ها نقش دارند. در ادامه مهم ترین این پارامترها را بررسی می کنیم.
تنوع و رقابت میکروبی
در محیط فاضلاب، گونههای مختلفی از میکروارگانیسم ها مانند باکتری ها، قارچ ها و پروتوزوآها وجود دارند که با یکدیگر در رقابت یا همزیستی اند. در رقابت، گونههای قوی تر منابع غذایی را در اختیار می گیرند و گونههای ضعیف تر حذف می شوند. در مقابل، در همزیستی، محصولات متابولیکی یک گروه به عنوان منبع تغذیه برای گروه دیگر عمل می کند. تعادل بین این دو وضعیت برای پایداری سیستم تصفیه در پکیج تصفیه فاضلاب ضروری است.
حضور ویروس ها و انگل ها
ویروس های باکتری خوار (باکتریوفاژها) و انگل ها می توانند جمعیت باکتری ها را کاهش دهند. وجود کنترل شده آن ها به حفظ تعادل جمعیت کمک می کند، اما افزایش بیش از حدشان ممکن است موجب افت شدید فعالیت بیولوژیکی شود. پایش منظم کیفیت فاضلاب ورودی، از رشد بیش از حد این عوامل جلوگیری می کند.
فراهم بودن یا نبودن شرایط تشکیل بیوفیلم
باکتری ها در محیط فاضلاب تمایل دارند به سطوح بچسبند و لایه ای چسبناک به نام بیوفیلم تشکیل دهند. این ساختار باعث افزایش مقاومت آن ها در برابر تغییرات محیطی و مواد سمی می شود. تشکیل بیوفیلم در سیستم های تصفیه مانند بسترهای چکنده مفید است، اما تجمع زیاد آن ممکن است موجب گرفتگی شود.
میزان مواد آلی و تعادل غذایی
مواد آلی منبع اصلی انرژی برای باکتری ها هستند. اگر مقدار آن ها زیاد باشد، رشد بیش از حد و تولید لجن اضافی رخ می دهد و اگر کم باشد، فعالیت میکروبی کاهش می یابد. حفظ نسبت بهینه مواد آلی، نیتروژن و فسفر برای تعادل زیستی ضروری است.
شرایط جریان و حجم فاضلاب
سرعت و حجم جریان فاضلاب بر زمان تماس باکتری ها با مواد آلی اثر می گذارد. جریان سریع فرصت کافی برای تجزیه نمی دهد و جریان کند باعث ته نشینی و کاهش اکسیژن می شود. طراحی مناسب زمان ماند هیدرولیکی (HRT) و کنترل جریان، عملکرد بهتری برای رشد باکتری ها فراهم می کند.
شرایط محیطی کلی
عواملی مانند دما، نور و بارندگی نیز به صورت غیرمستقیم بر رشد باکتری ها تأثیر دارند. دمای بالا موجب تسریع واکنش های بیولوژیکی و دمای پایین موجب کندی آن می شود. همچنین رقیق شدن فاضلاب در اثر بارندگی، غلظت مواد غذایی را کاهش می دهد و رشد میکروبی را محدود می کند.
روش های کنترل و بهینه سازی رشد باکتریهای فاضلاب
کنترل و بهینه سازی رشد باکتری ها در سیستم های تصفیه فاضلاب اهمیت زیادی دارد، زیرا هرگونه افزایش یا کاهش غیرعادی جمعیت میکروبی می تواند کارایی فرآیند تصفیه را مختل کند. هدف از بهینه سازی، حفظ شرایطی است که باکتری ها بتوانند مواد آلی را به طور مؤثر تجزیه دهند، بدون آنکه رشدشان بیش از حد یا بسیار کم شود.
- تنظیم دما و pH: دو عامل مهم در رشد باکتری ها، دما و pH محیط هستند. بیشتر باکتری های فاضلاب در دمای 25 تا 35 درجه سانتیگراد و محدوده pH بین 5 تا 8 بیشترین فعالیت را دارند. پایین یا بالاتر بودن این محدوده موجب کندی متابولیسم یا مرگ سلولی می شود. بنابراین باید با عایق بندی مخازن و پایش مداوم pH، محیط را در شرایط بهینه نگه داشت.
- مدیریت اکسیژن محلول: در سیستم های هوازی، میزان اکسیژن محلول (DO) باید به اندازه ای باشد که تمام باکتری ها بتوانند به آن دسترسی داشته باشند. کاهش اکسیژن موجب رشد باکتری های بی هوازی و تولید بوهای نامطبوع می شود. معمولاً با استفاده از هوادههای مکانیکی یا بلوئرهای هوادهی، غلظت اکسیژن بین 2 تا 4 میلی گرم در لیتر حفظ می شود تا فعالیت بیولوژیکی پایدار بماند.
- تأمین مواد مغذی مورد نیاز: برای رشد متعادل باکتری ها، نسبت مواد آلی به نیتروژن و فسفر باید متناسب باشد. نسبت ایده آل معمولاً 100:5:1 (کربن:نیتروژن:فسفر) است. در صورت کمبود عناصر مغذی، باید از افزودنی های بیولوژیکی یا محلول های مغذی استفاده کرد تا رشد میکروبی متوقف نشود.
- جلوگیری از ورود مواد سمی: وجود فلزات سنگین، شویندههای قوی و مواد شیمیایی سمی در فاضلاب باعث نابودی باکتری های مفید می شود. برای جلوگیری از این مشکل، فاضلاب های صنعتی باید پیش از ورود به سیستم بیولوژیکی، پیش تصفیه شوند. کنترل ورودی ها و پایش مداوم ترکیب شیمیایی فاضلاب از مهم ترین اقدامات پیشگیرانه در این زمینه است.
- استفاده از میکروارگانیسم های مفید: در برخی موارد، می توان با افزودن باکتری های خاص و مقاوم کارایی سیستم را بهبود داد. این باکتری ها معمولاً توانایی بیشتری در تجزیه ترکیبات آلی پیچیده دارند و به تثبیت جمعیت میکروبی کمک می کنند. استفاده از این روش در شرایطی که فاضلاب ترکیب پیچیده یا سمی دارد بسیار مؤثر است.
- کنترل بار آلی و زمان ماند: مقدار بار آلی ورودی و مدت زمان ماند فاضلاب در مخازن، از عوامل کلیدی در کنترل رشد باکتری ها هستند. اگر بار آلی بیش از ظرفیت سیستم باشد، رشد بی رویه باکتری ها و تولید لجن اضافی رخ می دهد. در مقابل، بار آلی پایین منجر به گرسنگی میکروارگانیسم ها می شود. تنظیم زمان ماند هیدرولیکی و کنترل نرخ جریان ورودی باعث تعادل و پایداری زیستی می شود.
- پایش و کنترل مداوم فرآیند: پایش منظم پارامترهایی مانند دما، pH، اکسیژن محلول، مواد مغذی و بار آلی، بهترین روش برای کنترل رشد باکتری هاست. استفاده از سیستم های پایش آنلاین و نمونه برداری دوره ای به اپراتورها امکان می دهد تا پیش از بروز هرگونه ناپایداری، شرایط سیستم را اصلاح کنند.
تاثیر رشد باکتریها بر فرآیندهای تصفیه فاضلاب
باکتری ها قلب تپنده سیستم های تصفیه بیولوژیکی فاضلاب هستند. عملکرد صحیح و پایدار آنها، عامل اصلی در حذف مواد آلی، کاهش آلاینده ها و تولید آب تصفیه شده با کیفیت مناسب است. میزان و نوع رشد باکتری ها تأثیر مستقیمی بر راندمان فرآیند تصفیه دارد، به طوری که هرگونه اختلال در رشد میکروبی می تواند کل سیستم را با مشکل مواجه کند.
بهبود فرآیند تصفیه بیولوژیکی
رشد مناسب باکتری ها باعث افزایش تجزیه مواد آلی موجود در فاضلاب می شود. در سیستم های لجن فعال، بیوفیلم و بسترهای چکنده، باکتری ها مواد آلی محلول را به ترکیبات ساده تر مانند دی اکسیدکربن، آب و لجن تثبیت شده تبدیل می کنند. هرچه رشد میکروبی متعادل تر باشد، سرعت اکسیداسیون و حذف بار آلی (BOD و COD) نیز بیشتر خواهد بود.
در واقع، رشد کنترل شده باکتری ها به معنای وجود جمعیتی فعال، جوان و پرانرژی است که قادر به انجام واکنش های متابولیکی با راندمان بالا هستند. در مقابل، رشد بیش از حد یا نامتعادل موجب کاهش راندمان به علت کمبود اکسیژن و تجمع مواد آلی تجزیه نشده می شود.
تشکیل و پایداری لجن فعال
یکی از اثرات مهم رشد باکتری ها، تشکیل لجن فعال است. باکتری ها در کنار ذرات آلی معلق، تودههای میکروسکوپی یا فلاک تشکیل می دهند که در واحد ته نشینی ته نشین می شوند. اگر رشد باکتری ها مناسب باشد، فلاک ها ساختار فشرده و پایداری دارند و به خوبی ته نشین می شوند.
اما اگر رشد میکروبی بی رویه باشد، لجن سبک و حجیم تشکیل می شود که ته نشینی ضعیفی دارد و ممکن است باعث افزایش مواد معلق در آب خروجی شود. بنابراین، کنترل رشد باکتری ها نقش مهمی در کیفیت لجن، میزان برگشت آن و جلوگیری از پدیدههایی مانند لجن حجیم دارد.
افزایش کارایی حذف نیتروژن و فسفر
در فرآیندهای پیشرفته تصفیه، برخی از گروههای باکتریایی نقش ویژه ای در حذف مواد مغذی مانند نیتروژن و فسفر دارند. برای مثال، باکتری های نیتریفیکاسیون آمونیاک را به نیترات تبدیل می کنند و باکتری های دنیتریفیکاسیون نیترات را به نیتروژن گازی تبدیل کرده و از سیستم خارج می سازند.
رشد سالم و متعادل این باکتری ها باعث کاهش چشمگیر ترکیبات نیتروژنی در فاضلاب می شود. همچنین گروه دیگری از باکتری ها (PAOs) قادرند فسفر را درون سلول خود ذخیره کنند و از این طریق به کاهش غلظت فسفر در پساب کمک کنند. هرگونه افت در رشد این گروه ها موجب کاهش توانایی سیستم در حذف مواد مغذی می شود.
بهبود کیفیت آب خروجی
رشد کنترل شده و پایدار باکتری ها باعث کاهش مواد آلی، بو و کدورت فاضلاب می شود و در نهایت کیفیت آب خروجی را به سطح استانداردهای زیست محیطی نزدیک می کند. همچنین به دلیل حذف مؤثر ترکیبات آلی و مواد مغذی، احتمال رشد مجدد میکروارگانیسم های ناخواسته در آب تصفیه شده کاهش می یابد.
در سیستم هایی که رشد باکتری ها تحت کنترل دقیق است، آب خروجی معمولاً شفاف تر، بدون بو و دارای مقادیر بسیار پایین تر از BOD و COD است. این موضوع اهمیت زیادی در استفاده مجدد از پساب برای آبیاری یا مصارف صنعتی دارد.
کاهش هزینههای بهره برداری
وقتی رشد باکتری های فاضلاب در محدوده بهینه قرار داشته باشد، مصرف انرژی برای هوادهی و بازگرداندن لجن کاهش می یابد. همچنین میزان لجن تولیدی کمتر و پایداری آن بیشتر می شود، در نتیجه هزینههای مربوط به دفع لجن نیز پایین می آید. در مقابل، رشد بی رویه باکتری ها نه تنها کارایی سیستم را کاهش می دهد بلکه نیاز به شستشو و نگهداری مداوم را افزایش می دهد.
