آب شفاف و زلال یکی از شاخص های اصلی کیفیت آب در مصارف شرب، صنعتی و کشاورزی است. یکی از مهم ترین عواملی که باعث کاهش شفافیت آب می شود، کدورت (Turbidity) است. کدورت به حضور ذرات معلق و مواد نامحلولی گفته می شود که باعث تیره شدن آب و کاهش کیفیت آن می گردند. وجود کدورت نه تنها از نظر ظاهری نامطلوب است، بلکه می تواند حامل میکروارگانیسم های بیماری زا، فلزات سنگین و ترکیبات آلی مضر باشد. از این رو، حذف کدورت آب یکی از مراحل کلیدی در فرآیند تصفیه آب محسوب می شود.
روش های مختلفی برای حذف کدورت وجود دارد که بر اساس نوع منبع آب، میزان آلودگی و کاربرد نهایی انتخاب می شوند. این روش ها شامل فرآیندهای فیزیکی مانند ته نشینی و فیلتراسیون، فرآیندهای شیمیایی نظیر انعقاد و لخته سازی و همچنین روش های پیشرفته تری چون اولترافیلتراسیون (UF) یا ازن زنی هستند. در ادامه، به صورت جامع تمام روش های حذف کدورت آب، مزایا، محدودیت ها و کاربردهای آن ها را بررسی می کنیم.
کدورت آب چیست؟
کدورت آب یکی از مهم ترین شاخص های ظاهری و فیزیکی کیفیت آب است که بیانگر میزان شفافیت یا زلال بودن آن می باشد. در واقع، کدورت به وجود ذرات معلق و نامحلولی گفته می شود که در آب شناورند و باعث پراکندگی یا جذب نور می شوند. هرچه مقدار این ذرات بیشتر باشد، آب تیره تر و کدرتر به نظر می رسد.
بر اساس تعریف علمی در واقع کدورت میزان مقاومت آب در برابر عبور نور است و به صورت عددی با واحد NTU (Nephelometric Turbidity Unit) اندازه گیری می شود. برای اندازه گیری آن از دستگاهی به نام توربیدیمتر استفاده می شود که شدت نور پراکنده شده در آب را اندازه می گیرد. بر اساس استاندارد سازمان بهداشت جهانی آب آشامیدنی سالم باید کمتر از 5 NTU کدورت داشته باشد. آب با کیفیت بسیار بالا معمولاً دارای کدورت زیر 1 NTU است.
عوامل ایجاد کدورت آب
کدورت آب پدیده ای است که در اثر وجود ذرات معلق، ترکیبات آلی، میکروارگانیسم ها و واکنش های شیمیایی در آب به وجود می آید و باعث کاهش شفافیت و زلالیت آن می شود. این ذرات می توانند منشأ طبیعی، بیولوژیکی یا انسانی داشته باشند و هرکدام به شکلی در افزایش کدورت آب نقش دارند. در ادامه، مهم ترین عوامل ایجاد کدورت آب را بررسی می کنیم.
- ذرات معدنی و رسوبات: یکی از اصلی ترین علل کدورت آب، وجود ذرات جامد و معدنی مانند شن، رس، گل ولای و سیلت است. این ذرات معمولاً در اثر فرسایش خاک، بارش باران های شدید، سیلاب ها و فعالیت های انسانی مانند حفاری یا کشاورزی وارد رودخانه ها، دریاچه ها و سدها می شوند. زمانی که حجم این ذرات در آب افزایش یابد، نور نمی تواند به خوبی از آن عبور کند و در نتیجه آب حالت تیره و کدر به خود می گیرد. این نوع کدورت معمولاً در آب های سطحی مانند رودخانه ها و مخازن دیده می شود و در آب های زیرزمینی کمتر رخ می دهد.
- مواد آلی طبیعی: عامل دیگر ایجاد کدورت، وجود مواد آلی طبیعی حاصل از تجزیه گیاهان، برگ ها و بقایای جانوران است. این مواد پس از ورود به منابع آبی، باعث تغییر رنگ و افزایش کدورت آب می شوند. معمولاً آب در حضور مواد آلی محلول، رنگی مایل به زرد یا قهوه ای پیدا می کند. علاوه بر تأثیر بر ظاهر آب، این ترکیبات می توانند با مواد گندزدا مانند کلر واکنش داده و ترکیبات مضری مانند تری هالومتان ها تولید کنند که برای سلامت انسان مضر هستند. بنابراین، حذف مواد آلی محلول برای کاهش کدورت و ارتقای کیفیت آب بسیار اهمیت دارد.
- میکروارگانیسم ها و فعالیت های زیستی: وجود میکروارگانیسم هایی مانند باکتری ها، قارچ ها، جلبک ها و پلانکتون ها در آب، یکی دیگر از دلایل افزایش کدورت به ویژه در منابع سطحی است. این موجودات زنده در حضور نور و مواد مغذی رشد کرده و جمعیت آن ها افزایش می یابد. در فصل های گرم سال، معمولاً رشد جلبک ها شدت می گیرد و باعث افزایش کدورت بیولوژیکی می شود. حضور این میکروارگانیسم ها علاوه بر کاهش شفافیت آب، می تواند موجب بروز بو و طعم نامطلوب و حتی گرفتگی فیلترها در سیستم های تصفیه گردد.
- پساب های شهری و صنعتی: ورود پساب ها و فاضلاب های شهری و صنعتی به منابع آب، یکی از عوامل مهم و انسان ساز در افزایش کدورت است. این پساب ها معمولاً شامل ذرات معلق، روغن، چربی، مواد شوینده، فلزات سنگین و ترکیبات آلی پیچیده هستند که باعث آلودگی و افزایش قابل توجه کدورت آب می شوند. تخلیه مستقیم فاضلاب تصفیه نشده در رودخانه ها یا دریاچه ها، علاوه بر تغییر رنگ آب، خطرات زیست محیطی زیادی برای آبزیان و سلامت انسان دارد. همچنین وجود ترکیبات شیمیایی در پساب ها می تواند موجب تغییر خواص فیزیکی و شیمیایی آب گردد.
- رسوب فلزات و واکنش های شیمیایی: برخی عناصر فلزی مانند آهن، منگنز و آلومینیوم در آب به صورت محلول وجود دارند، اما در اثر تغییر شرایط شیمیایی مانند افزایش pH، دما یا تماس با اکسیژن، رسوب می کنند و به شکل ذرات ریز اکسید یا هیدروکسید درمی آیند. این رسوبات به صورت معلق در آب باقی مانده و موجب افزایش کدورت می شوند. به عنوان مثال، در چاه های آب زیرزمینی غنی از آهن، با تماس آب با هوا، اکسید آهن تشکیل می شود و رنگ آب به قرمز مایل به قهوه ای تغییر می یابد. چنین رسوباتی علاوه بر تأثیر بر ظاهر آب، می توانند باعث گرفتگی در لوله ها و فیلترها شوند.
- فعالیت های کشاورزی: در مناطق کشاورزی، روان آب های حاصل از آبیاری یا بارش باران می توانند ذرات خاک، کودهای شیمیایی و سموم را وارد رودخانه ها و چاه ها کنند. این مواد علاوه بر افزایش مستقیم کدورت، باعث ورود نیتروژن و فسفر به آب می شوند که رشد جلبک ها را تحریک کرده و به شکل غیرمستقیم نیز بر کدورت می افزایند. در واقع، کودهای فسفاته عامل اصلی شکوفایی جلبکی در منابع آبی هستند که یکی از اشکال جدی آلودگی زیستی محسوب می شود.
- رشد جلبک ها: رشد بیش ازحد جلبک ها یا همان شکوفایی جلبکی، به ویژه در آب های راکد و غنی از مواد مغذی، یکی از عوامل قابل توجه کدورت است. جلبک ها در حضور نور و مواد مغذی به سرعت تکثیر می شوند و به صورت توده های سبزرنگ روی سطح آب ظاهر می گردند. این پدیده باعث کاهش نفوذ نور، کاهش اکسیژن محلول در آب و مرگ آبزیان می شود. علاوه بر این، برخی از گونه های جلبکی مواد سمی تولید می کنند که می توانند برای انسان و حیوان خطرناک باشند.
- آشفتگی فیزیکی و اختلاط جریان ها: در برخی شرایط، افزایش کدورت آب ممکن است صرفاً ناشی از آشفتگی فیزیکی باشد. عواملی مانند تند شدن جریان آب، بادهای شدید، فعالیت کشتی ها یا عملیات پمپاژ می تواند رسوبات ته نشین شده در بستر را دوباره به حالت معلق درآورده و باعث افزایش موقت کدورت شود. هرچند این نوع کدورت معمولاً پایدار نیست، اما در صورت تداوم جریان های آشفته، می تواند بر عملکرد سیستم های تصفیه تأثیر منفی بگذارد.
انواع روش های حذف کدورت آب
کدورت آب ناشی از وجود ذرات معلق، رسوبات، مواد آلی، جلبک ها و میکروارگانیسم هاست که باعث کاهش شفافیت و کیفیت آن می شوند. برای حذف این ذرات و رساندن آب به حد استاندارد، از روش های مختلف فیزیکی، شیمیایی و فیزیکوشیمیایی استفاده می شود. انتخاب بهترین روش، به نوع و اندازه ذرات، میزان کدورت، ماهیت منبع آب و هدف مصرف (شرب، صنعتی یا کشاورزی) بستگی دارد. در ادامه، مهم ترین روش های حذف کدورت آب را معرفی و توضیح می دهیم.
ته نشینی
ته نشینی یکی از ابتدایی ترین و رایج ترین روش ها برای کاهش کدورت است. در این روش، پساب در حوضچه های مخصوص همچون سپتیک تانک برای مدتی نگهداری می شود تا ذرات سنگین تر به تدریج در کف حوضچه ته نشین شوند. این فرآیند معمولاً به صورت طبیعی و بدون نیاز به مواد شیمیایی انجام می شود.
برای افزایش راندمان ته نشینی، گاهی از مواد منعقدکننده مانند سولفات آلومینیوم یا کلرور فریک استفاده می شود تا ذرات ریز به هم چسبیده و سریع تر ته نشین شوند. ته نشینی به ویژه برای حذف ذرات درشت و گل ولای در تصفیه خانه های شهری و روستایی کاربرد فراوان دارد.
انعقاد و لخته سازی
ذرات بسیار ریز و سبک، به دلیل داشتن بار الکتریکی مشابه، تمایل به معلق ماندن در آب دارند و به راحتی ته نشین نمی شوند. برای حذف این ذرات، از فرآیند انعقاد و لخته سازی استفاده می شود. در مرحله انعقاد، موادی مانند آلوم (سولفات آلومینیوم)، پلی آلومینیوم کلراید یا کلرور فریک به آب اضافه می شوند تا بار سطحی ذرات خنثی شود.
سپس در مرحله لخته سازی، ذرات ریز به هم متصل شده و توده های بزرگ تری به نام لخته تشکیل می دهند که به راحتی در فرآیند ته نشینی یا فیلتراسیون جدا می شوند. انعقاد و لخته سازی یکی از مؤثرترین روش ها برای حذف کدورت، مواد آلی و حتی میکروارگانیسم ها از آب است.
فیلتراسیون
فیلتراسیون مرحله ای کلیدی در فرآیند تصفیه آب است که در آن، آب از میان یک محیط متخلخل عبور داده می شود تا ذرات معلق باقی مانده گرفته شوند. بسته به نوع فیلتر و اندازه ذرات هدف، انواع مختلفی از فیلتراسیون وجود دارد:
- فیلتراسیون شنی: در این روش، آب از بستر چندلایه ای شامل شن، سیلیس و گراول عبور می کند. ذرات معلق در میان فضای بین دانه های شن گیر افتاده و حذف می شوند. فیلتر شنی یکی از پرکاربردترین تجهیزات برای حذف کدورت در تصفیه خانه های شهری، صنعتی و کشاورزی است.
- فیلتر کربنی: فیلتر کربنی علاوه بر کاهش کدورت، رنگ، بو و طعم نامطلوب آب را نیز از بین می برد. سطح فعال بالای کربن فعال باعث جذب ترکیبات آلی محلول و کلر آزاد می شود و کیفیت نهایی آب را بهبود می بخشد.
- میکروفیلتراسیون و اولترافیلتراسیون: در این روش های پیشرفته، از غشاهای پلیمری با منافذ بسیار ریز استفاده می شود که توانایی حذف ذرات معلق، باکتری ها و حتی برخی ویروس ها را دارند. غشاهای UF معمولاً در سیستم های تصفیه پیشرفته یا قبل از اسمز معکوس به عنوان مرحله پیش تصفیه به کار می روند.
شناورسازی با هوای محلول
با استفاده از چربی گیر DAF، هوای فشرده در آب تزریق می شود و به صورت حباب های بسیار ریز به ذرات معلق می چسبد. این حباب ها باعث شناور شدن ذرات به سطح آب می شوند، سپس لایه کف مانند تشکیل شده با اسکیمر جمع آوری و حذف می شود. این روش برای حذف ذرات سبک، روغن، جلبک ها و مواد آلی که به سختی ته نشین می شوند بسیار مؤثر است و در صنایع غذایی، پتروشیمی و تصفیه فاضلاب کاربرد گسترده ای دارد.
استفاده از مواد منعقد کننده طبیعی
در سال های اخیر، به دلیل نگرانی از اثرات زیست محیطی مواد شیمیایی، استفاده از مواد منعقد کننده طبیعی مانند عصاره دانه های مورینگا، چیتوسان و تانین های گیاهی مورد توجه قرار گرفته است. این مواد بدون ایجاد آلودگی ثانویه، توانایی بالایی در لخته سازی و کاهش کدورت دارند و گزینه ای پایدار برای تصفیه آب در مناطق روستایی یا در شرایط کم منبع محسوب می شوند.
فیلتراسیون غشایی پیشرفته
در این فناوری ها، آب از میان غشاهای نیمه تراوا (فیلتر ممبران) با اندازه منافذ بسیار کوچک عبور می کند. بسته به اندازه منافذ، انواع مختلفی از غشاها به کار می روند:
- نانوفیلتراسیون: توانایی حذف یون های دوظرفیتی، ذرات معلق و رنگ از آب.
- اسمز معکوس: کامل ترین روش حذف کدورت، که تقریباً تمام ذرات، نمک ها، میکروب ها و آلاینده ها را از آب جدا می کند و در آب شیرین کن صنعتی مورد استفاده قرار می گیرد.
این سیستم ها اگرچه هزینه برتر هسند، اما در تصفیه آب آشامیدنی و صنعتی با کیفیت بالا بسیار مؤثر هستند.
استفاده از مواد منعقد کننده و کمکی های پلیمری
برای افزایش کارایی فرآیند انعقاد و ته نشینی، گاهی از مواد پلیمری مانند پلی الکترولیت ها به عنوان کمک لخته ساز استفاده می شود. این ترکیبات باعث اتصال بهتر ذرات ریز و تشکیل لخته های درشت تر می شوند. در نتیجه، آب با سرعت بیشتری تصفیه شده و کدورت آن به حداقل می رسد.
روش های بیولوژیکی و طبیعی
در برخی سیستم های طبیعی تصفیه، مانند تالاب های مصنوعی و فیلترهای گیاهی، گیاهان و میکروارگانیسم ها به صورت طبیعی ذرات معلق و مواد آلی را جذب کرده و به کاهش کدورت کمک می کنند. این روش ها به ویژه در تصفیه پساب های کشاورزی و صنعتی با بار آلودگی کم استفاده می شوند.
کاربرد حذف کدورت در صنایع مختلف
کدورت آب علاوه بر کاهش شفافیت، می تواند بر عملکرد تجهیزات، کیفیت محصولات و سلامت مصرف کنندگان تأثیر منفی داشته باشد. به همین دلیل، حذف کدورت در صنایع مختلف از اهمیت ویژه ای برخوردار است و استفاده از روش ها و تجهیزات مناسب به بهره وری و ایمنی فرآیندها کمک می کند.
- صنایع آشامیدنی و غذایی: در صنایع آشامیدنی و غذایی، کیفیت آب نقش مستقیم در سلامت و طعم محصولات دارد. آب مصرفی برای نوشیدنی ها، تولید مواد غذایی، شست وشوی مواد اولیه و فرآیندهای تولید باید شفاف و عاری از ذرات معلق باشد. کدورت بالا می تواند باعث رشد میکروارگانیسم ها، کاهش اثربخشی گندزدایی و بروز مشکلات بهداشتی شود. بنابراین، حذف کدورت با استفاده از فرآیندهایی مانند انعقاد و لخته سازی، فیلتراسیون شنی و غشایی، کیفیت آب را به حد استاندارد جهانی می رساند و از سلامت مصرف کننده محافظت می کند.
- صنایع دارویی و بهداشتی: در تولید دارو و محصولات بهداشتی، آب یکی از اصلی ترین مواد اولیه است و باید خلوص بالایی داشته باشد. حتی ذرات معلق بسیار کوچک می توانند در واکنش های شیمیایی تداخل ایجاد کنند یا در محصولات نهایی رسوب کنند. به همین دلیل، صنایع دارویی معمولاً از روش های اولترافیلتراسیون، نانوفیلتراسیون و اسمز معکوس برای حذف کدورت و سایر ناخالصی ها استفاده می کنند تا آبی کاملاً زلال و عاری از میکروب و ذرات معلق در فرآیند تولید به کار گرفته شود.
- صنایع صنعتی و پتروشیمی: در صنایع صنعتی و پتروشیمی، آب نقش حیاتی در خنک کاری، شست وشوی تجهیزات، فرآیندهای شیمیایی و تولید بخار دارد. وجود ذرات معلق می تواند باعث گرفتگی لوله ها، کاهش کارایی مبدل های حرارتی، آسیب به پمپ ها و رسوب گذاری در تجهیزات شود. بنابراین، حذف کدورت با ته نشینی، فیلتراسیون شنی و در برخی موارد غشاهای صنعتی ضروری است تا عملکرد تجهیزات بهینه و طول عمر آن ها افزایش یابد.
- صنایع کشاورزی و گلخانه ها: در کشاورزی، به ویژه آبیاری قطره ای و سیستم های هیدروپونیک، ذرات معلق می توانند روزنه ها و قطره چکان ها را مسدود کنند و مانع توزیع یکنواخت آب و مواد مغذی شوند. حذف کدورت در این صنایع معمولاً با فیلتراسیون شنی، دیسکی یا غشایی انجام می شود تا آب بدون ذرات معلق و قابل اعتماد برای رشد محصولات ارائه شود. علاوه بر این، کاهش کدورت در آب گلخانه ها به پیشگیری از بیماری های گیاهی و رشد جلبک ها کمک می کند.
- تصفیه فاضلاب و محیط زیست: در سیستم های تصفیه فاضلاب صنعتی و شهری، حذف کدورت اهمیت دوگانه دارد. اول اینکه ذرات معلق می توانند فرآیندهای بیولوژیکی و شیمیایی تصفیه را مختل کنند و دوم اینکه انتشار آب با کدورت بالا به محیط زیست، موجب آلودگی منابع آبی و کاهش کیفیت اکوسیستم می شود. تجهیزات و روش هایی مانند شناورسازی با هوا (DAF)، ته نشینی و فیلتراسیون باعث حذف ذرات معلق و کاهش اثرات زیست محیطی می شوند.
- صنایع نیروگاهی: در نیروگاه ها، به ویژه سیستم های بخار و توربین ها، ذرات معلق می توانند باعث رسوب و خوردگی تجهیزات شوند و راندمان انرژی را کاهش دهند. حذف کدورت در این صنایع با فیلتراسیون دقیق و سیستم های پیش تصفیه غشایی ضروری است تا آب تغذیه توربین ها و مبدل های حرارتی کاملاً شفاف و خالص باشد.
راهنمای انتخاب بهترین روش حذف کدورت آب
انتخاب بهترین روش برای حذف کدورت آب، تصمیمی تخصصی و چندعاملی است که باید بر اساس نوع منبع آب، مقدار و ماهیت ذرات معلق، هدف استفاده از آب و شرایط اقتصادی و فنی انجام شود. هیچ روش واحدی وجود ندارد که برای همه منابع و مصارف مناسب باشد، بنابراین شناخت دقیق ویژگی های آب ورودی، نخستین گام در طراحی یک سیستم تصفیه کارآمد است.
شناخت منبع آب یا پساب
منبع آب، مهم ترین عامل در تعیین نوع روش حذف کدورت است. آب های سطحی مانند رودخانه ها، دریاچه ها و سدها معمولاً دارای کدورت بالایی هستند زیرا در تماس مستقیم با محیط اطراف قرار دارند و ذرات خاک، مواد آلی و فاضلاب های ورودی به راحتی وارد آن ها می شود. در مقابل، آب های زیرزمینی شفاف ترند اما ممکن است حاوی فلزات محلول مانند آهن و منگنز باشند که هنگام تماس با هوا اکسید شده و باعث کدورت می شوند.
از این رو، در منابع سطحی معمولاً ترکیب فرآیندهای انعقاد، ته نشینی و فیلتراسیون شنی بیشترین کارایی را دارد، در حالی که برای آب های زیرزمینی، فیلترهای کربنی یا غشایی برای حذف کدورت ناشی از فلزات مؤثرتر هستند.
ارزیابی میزان کدورت اولیه
میزان اولیه ی کدورت آب نیز نقش مهمی در انتخاب روش دارد. آبی که کدورت آن کمتر از 5 واحد NTU است، معمولاً با فیلتراسیون ساده یا فیلترهای کربنی شفاف می شود. اما اگر کدورت در محدوده 5 تا 50NTU باشد، لازم است قبل از فیلتراسیون از فرآیند انعقاد و لخته سازی استفاده شود تا ذرات ریز به هم چسبیده و به راحتی ته نشین شوند.
در شرایطی که کدورت بالاتر از 50NTU باشد، روش های چندمرحله ای شامل ته نشینی اولیه، شناورسازی با هوای محلول (DAF) و در نهایت فیلتراسیون غشایی به کار گرفته می شوند تا کیفیت مطلوب به دست آید. هرچه اندازه ذرات کوچک تر و غلظت آن ها بیشتر باشد، نیاز به فرآیندهای پیشرفته تر و ترکیبی بیشتر می شود.
بررسی نوع ذرات معلق در آب یا پساب
ماهیت و جنس ذرات معلق نیز بر انتخاب روش تصفیه تأثیرگذار است. در آب هایی که ذرات معدنی مانند خاک و رسوب وجود دارد، ته نشینی و فیلتراسیون شنی بهترین عملکرد را دارند. اما اگر عامل کدورت، مواد آلی و رنگ دانه ها باشند، فیلترهای کربنی یا فناوری نانوفیلتراسیون کارایی بیشتری نشان می دهند.
در مواردی که آب حاوی ذرات سبک، چربی یا روغن است، شناورسازی با هوای محلول گزینه مناسبی به شمار می رود. همچنین زمانی که منبع آب دارای جلبک ها یا میکروارگانیسم های معلق باشد، استفاده از سیستم های غشایی مانند اولترافیلتراسیون همراه با گندزدایی نهایی (با ازن یا کلر) بهترین نتیجه را به دنبال دارد.
تعیین هدف تصفیه پساب یا آب
کاربرد نهایی آب تصفیه شده مشخص می کند که چه میزان کاهش کدورت لازم است. در آب آشامیدنی، کدورت باید بسیار پایین و کمتر از 1NTU باشد تا سلامت مصرف کننده تضمین شود؛ بنابراین معمولاً از ترکیب روش های انعقاد، ته نشینی، فیلتراسیون و گندزدایی استفاده می شود.
در صنایع مختلف، سطح مجاز کدورت به نوع فرآیند بستگی دارد و گاهی نیاز به فیلتراسیون دقیق تر مانند اولترافیلتراسیون یا اسمز معکوس وجود دارد تا از گرفتگی تجهیزات جلوگیری شود. در کشاورزی، معمولاً کاهش متوسط کدورت کفایت می کند و فیلترهای شنی یا دیسکی برای آبیاری گزینه ای اقتصادی و مؤثر محسوب می شوند. در کولینگ تاور و سایر سیستم های خنک کننده صنعتی نیز حذف ذرات معلق با فیلتراسیون شنی یا کارتریجی انجام می شود تا از رسوب و کاهش راندمان حرارتی جلوگیری گردد.
بررسی محدودیت های اقتصادی و فنی
هزینه اجرا و بهره برداری از سیستم تصفیه نیز یکی از ملاحظات اساسی است. روش های سنتی مانند ته نشینی و فیلتراسیون شنی، هزینه پایین تری دارند و برای تصفیه خانه های کوچک یا مناطق روستایی مناسب اند. در مقابل، فناوری های پیشرفته تر مانند اولترافیلتراسیون، نانوفیلتراسیون و اسمز معکوس راندمان بسیار بالایی دارند اما هزینه اولیه، مصرف انرژی و نیاز به نگهداری بیشتری دارند.
در برخی مناطق کم منبع، استفاده از مواد طبیعی مانند دانه مورینگا به عنوان منعقدکننده طبیعی، روشی کم هزینه و سازگار با محیط زیست برای کاهش کدورت است. به طور کلی، انتخاب روش باید با در نظر گرفتن تعادل میان راندمان حذف کدورت، هزینه، سادگی بهره برداری و پایداری زیست محیطی انجام شود.
بررسی ترکیب روش ها برای کارایی بالاتر
در بسیاری از سیستم های مدرن تصفیه آب، به جای تکیه بر یک روش، از ترکیب چند فرآیند استفاده می شود تا بالاترین سطح شفافیت و کیفیت حاصل گردد. معمولاً ابتدا فرآیند انعقاد و لخته سازی برای تجمع ذرات ریز انجام می شود، سپس ته نشینی یا شناورسازی برای حذف لخته ها به کار می رود و در مرحله بعد فیلتراسیون شنی یا غشایی برای جداسازی نهایی ذرات معلق انجام می شود.
در پایان نیز مرحله گندزدایی با تزریق ازن یا پکیج تزریق کلر برای اطمینان از نابودی عوامل میکروبی صورت می گیرد. این رویکرد چند مرحله ای باعث می شود کدورت نهایی آب به زیر 1NTU برسد و استانداردهای جهانی کیفیت آب تأمین گردد.
