مخزن هیدروژن پراکسید

هیدروژن پراکسید یا آب اکسیژنه (H₂O₂) یکی از مهم ترین اکسیدکننده های صنعتی است که در غلظت های مختلف 3٪ تا 50٪ در صنایع گوناگون مورد استفاده قرار می گیرد. این ماده به دلیل ماهیت ناپایدار و واکنش پذیری بالا، تنها باید در مخزن اسید مقاوم در برابر خوردگی و اکسیداسیون نگهداری شود. مخزن هیدروژن پراکسید معمولاً از متریال هایی مانند پلی اتیلن ضدخوردگی، استیل 316L و فایبرگلاس (FRP) ساخته می شود تا از واکنش مواد مخزن با محتویات جلوگیری شود و ایمنی فرایند به طور کامل تضمین گردد.

این نوع مخزن در صنایع آب و فاضلاب، پتروشیمی، داروسازی، نساجی، چاپ و صنایع غذایی استفاده گسترده ای دارد و انتخاب یک مخزن استاندارد می تواند از خطرات جدی، کاهش کیفیت ماده، نشتی، تخریب تجهیزات و هزینه های اضافی جلوگیری کند.

مشخصات فنی مخزن هیدروژن پراکسید

مخزن هیدروژن پراکسید باید از متریال و اجزایی ساخته شود که کاملاً در برابر اکسیداسیون، خوردگی، تجزیه و واکنش های ناخواسته مقاوم باشند. در ادامه مشخصات فنی استاندارد این مخزن ارائه شده است.

• جنس بدنه: مخزن هیدروژن پراکسید معمولاً از سه متریال اصلی یعنی پلی اتیلن، استیل 316 و فایبرگلاس تولید می شود. پلی اتیلن گرید شیمیایی به دلیل مقاومت عالی در برابر اکسیدکنندگی هیدروژن پراکسید، وزن کم و قیمت مناسب، یکی از بهترین گزینه ها به شمار می رود. استیل 316 یا 316L نیز برای کاربردهای حساس و محیط هایی که نیاز به استریل بودن و تحمل فشار بالاتر وجود دارد، انتخاب ارجح است. در پروژه هایی که ظرفیت های بالا و دوام طولانی مدت اهمیت دارد، مخازن فایبرگلاس با لایه داخلی ضدخوردگی عملکرد بسیار خوبی از خود نشان می دهند.
• ظرفیت و ابعاد: مخازن نگهداری هیدروژن پراکسید در ظرفیت‌های بسیار متنوعی از 200 لیتر تا 50 هزار لیتر تولید می شوند و بر اساس نیاز مشتری به صورت افقی، عمودی یا مکعبی طراحی می گردند. ضخامت دیواره مخزن متناسب با ظرفیت و نوع متریال بین 8 تا 30 میلیمتر در نظر گرفته می شود تا در برابر فشار، ضربه و تغییرات دمایی کاملاً پایدار باشد.
• ضخامت جداره: ضخامت جداره در مخزن هیدروژن پراکسید نقش حیاتی در ایمنی آن دارد. مخازن کوچک معمولاً با ضخامت حدود 8 تا 12 میلی متر تولید می شوند، در حالی که مخازن بزرگ تر در صنایع، نیازمند جداره هایی تا 30 میلی متر هستند. این ضخامت ها باعث می شود مخزن بتواند فشار داخلی ناشی از تجزیه احتمالی پراکسید و افزایش اکسیژن را تحمل کند.
• محدوده دمای کارکرد: این مخازن معمولاً برای کارکرد در محدوده دمایی منفی 20 درجه تا مثبت 60 درجه سانتیگراد طراحی می شوند. هیدروژن پراکسید در برابر گرما حساس است و دمای بالا باعث تجزیه آن می شود، بنابراین مخزن باید امکان حفظ پایداری شیمیایی ماده در این بازه را داشته باشد.
• مقاومت در برابر فشار: توان تحمل فشار در مخازن هیدروژن پراکسید به جنس آن بستگی دارد. مدل های پلی اتیلنی معمولاً تا 1.5 بار فشار را تحمل می کنند، در حالی که مخازن استیل 316 به دلیل ساختار فلزی خود امکان تحمل فشارهای بالاتر تا حدود 6 بار را دارند. مخازن فایبرگلاس نیز بسته به لایه گذاری بین 2 تا 5 بار مقاومت فشاری ارائه می دهند.
• روش تولید: در مخازن پلی اتیلن، ساخت به روش روتومولدینگ انجام می شود که باعث می شود محصول نهایی یکپارچه و بدون درز باشد. مخازن استیل با جوشکاری آرگون و پرداخت سطحی ساخته می شوند تا هیچ واکنش ناخواسته ای میان سطح داخلی و هیدروژن پراکسید رخ ندهد. مخازن فایبرگلاس نیز با استفاده از رزین ضدخوردگی و الیاف تقویت شده در چندین لایه تولید می شوند و پس از شکل گیری در دمای کنترل شده پخت می گردند.
• اتصالات و یراق آلات: اتصالات به کاررفته در این مخازن باید کاملاً مقاوم در برابر مواد اکسیدکننده باشند. به همین دلیل از اتصالات پلی اتیلنی، فلنج های استیل 316 و یا اتصالات تفلونی (PTFE) استفاده می شود. مخزن معمولاً مجهز به هواکش یا وِنت استاندارد برای جلوگیری از افزایش فشار، شیر تخلیه مقاوم، گیج سطح برای نمایش میزان ماده و در صورت نیاز امکان نصب همزن یا سیستم دوزینگ پمپ را نیز دارد.
• استانداردهای مورد استفاده: برای ساخت و بهره برداری ایمن، مخزن باید مطابق استانداردهایی مانند ASTM D1998 برای پلی اتیلن، ASTM C582 برای فایبرگلاس و دستورالعمل های MSDS مربوط به هیدروژن پراکسید تولید شود. همچنین استاندارد کیفیت ISO 9001 و الزامات ایمنی OSHA برای ذخیره سازی مواد اکسیدکننده در طراحی و ساخت در نظر گرفته می شود.
• ویژگی های مقاومتی: هیدروژن پراکسید در تماس با نور و گرما تجزیه می شود، بنابراین مخزن باید دارای پوشش ضد UV باشد یا با رنگ مات و مستحکم تولید شود. لایه داخلی مخزن نیز باید به گونه ای انتخاب شود که از واکنش شیمیایی با آب اکسیژنه جلوگیری کرده و طول عمر ماده و مخزن را تضمین کند.
• نوع نصب: مخازن بسته به نیاز پروژه می توانند روی فونداسیون بتنی، شاسی فلزی یا سکو نصب شوند. امکان تجهیز مخزن به سیستم های تزریق شیمیایی، سنسورهای سطح، شیلد محافظ نور، عایق حرارتی و اتصالات انتقال نیز وجود دارد. انتخاب نوع نصب به ظرفیت مخزن و شرایط محیطی بستگی خواهد داشت.
• طول عمر: طول عمر مفید مخازن هیدروژن پراکسید با توجه به جنس آن ها متفاوت است. مخازن پلی اتیلن معمولاً بین 8 تا 15 سال، فایبرگلاس بین 12 تا 20 سال و مخازن استیل 316 بین 15 تا 25 سال دوام دارند. عواملی همچون شرایط محیطی، میزان تابش نور، نحوه نگهداری و نوع اتصالات بر طول عمر نهایی تأثیرگذار هستند.
• ایمنی و حفاظت: به دلیل احتمال آزاد شدن اکسیژن در صورت تجزیه هیدروژن پراکسید، مخزن باید به ونت ایمن، پوشش محافظتی و سیستم تهویه مناسب مجهز باشد. استفاده از اتصالات کاملاً مقاوم، جلوگیری از تابش مستقیم نور، کاهش حرارت محیط و بازدید دوره ای از مخزن از مهم ترین نکات ایمنی در استفاده از این محصول است.

کاربردهای مخزن هیدروژن پراکسید

مخزن هیدروژن پراکسید به دلیل ماهیت واکنش پذیر و ناپایدار این ماده، در صنایع مختلف نقشی بسیار کلیدی در نگهداری ایمن، جلوگیری از تبخیر، کنترل غلظت و محافظت از تجهیزات صنعتی ایفا می کند.

• صنعت آب و فاضلاب: در تصفیه خانه های آب و فاضلاب، هیدروژن پراکسید برای اکسیداسیون آلاینده ها، حذف بو، رنگ و گندزدایی استفاده می شود. مخزن مخصوص، وظیفه نگهداری ایمن و جلوگیری از تجزیه یا واکنش این ماده را بر عهده دارد. استفاده از مخزن مقاوم در برابر خوردگی باعث حفظ غلظت و کارایی آب اکسیژنه در فرآیندهای تصفیه می شود.
• صنایع غذایی: در صنعت غذا، هیدروژن پراکسید به عنوان ضدعفونی کننده تجهیزات و بسته بندی استفاده می شود. مخزن استاندارد و بهداشتی مانند پلی اتیلن گرید خوراکی یا استیل 316، مانع آلوده شدن یا تجزیه ماده شده و ایمنی فرآیندهای ضدعفونی را تضمین می کند.
• صنعت نساجی و رنگرزی: در واحدهای نساجی، هیدروژن پراکسید برای سفیدگری الیاف مصرف می شود. مخزن مقاوم در برابر اکسیداسیون کمک می کند ماده در غلظت مناسب باقی بماند و تاثیر آن روی پارچه ها یکنواخت و قابل کنترل باشد. پایداری ماده در این مرحله بسیار حیاتی است.
• دارویی و بهداشتی: هیدروژن پراکسید با خلوص بالا در ضدعفونی تجهیزات، اتاق های تمیز و تولید مواد دارویی به کار می رود. ذخیره سازی این ماده در مخازن استیل یا فایبرگلاس با پوشش ضدخوردگی باعث جلوگیری از آلودگی، واکنش ناخواسته یا کاهش کیفیت ماده می شود.
• صنعت پالایش و پتروشیمی: در پالایشگاه ها، هیدروژن پراکسید برای حذف ترکیبات گوگردی، کاهش VOCها و انجام واکنش های اکسیداسیونی استفاده می شود. مخزن مقاوم و استاندارد به حفظ پایداری ماده کمک کرده و امکان تزریق دقیق و مداوم آن در خطوط فرآیند را فراهم می کند.
• صنایع معدنی و فلزکاری: در معادن، از هیدروژن پراکسید برای استخراج فلزات، شستشوی معدنی و تصفیه محلول ها استفاده می شود. مخزن باید در برابر غلظت های بالا، شرایط محیطی سخت و مواد همراه در واکنش، مقاومت کامل داشته باشد تا پایداری فرآیند استخراج حفظ شود.
• صنایع کاغذ و سلولزی: در تولید کاغذ، هیدروژن پراکسید به عنوان سفیدکننده بدون کلر مورد مصرف است. مخازن تاریک یا مقاوم به UV برای جلوگیری از تجزیه ماده استفاده می شوند. نگهداری صحیح، کیفیت سفیدگری و یکنواختی تولید را تضمین می کند.
• تأمین ماده در سیستم های تزریق شیمیایی: در بسیاری از خطوط صنعتی، برج خنک کننده، سیستم های تصفیه و فرآیندهای ضدبو، مخزن آب اکسیژنه منبع اصلی تغذیه دوزینگ پمپ ها است. این مخزن امکان تزریق دقیق، کنترل شده و مداوم ماده را فراهم می سازد.
• صنایع الکترونیک و نیمه هادی ها: در تولید قطعات الکترونیکی، باتری ها و نیمه هادی ها، هیدروژن پراکسید برای شستشوی شیمیایی و آماده سازی سطح کاربرد دارد. مخزن مقاوم به خوردگی وظیفه نگهداری ماده در شرایط پایدار و عاری از آلودگی را بر عهده دارد و کیفیت محصول نهایی را تحت تاثیر قرار می دهد.

جنس بدنه مخازن نگهداری و حمل هیدروژن پراکسید

برای ساخت مخازن نگهداری و حمل هیدروژن پراکسید، از موادی استفاده می شود که در برابر خاصیت اکسیدکنندگی شدید این ترکیب، پایدار و کاملاً مقاوم باشند. رایج ترین جنس بدنه این مخازن پلی اتیلن (HDPE) است؛ زیرا نه تنها با هیدروژن پراکسید واکنش نمی دهد، بلکه در برابر خوردگی، ضربه و نور خورشید مقاومت بسیار خوبی دارد و از تجزیه ماده جلوگیری می کند. در مواردی که هیدروژن پراکسید با غلظت های بالا ذخیره می شود، از پلی اتیلن دولایه یا سه لایه استفاده می گردد تا علاوه بر مقاومت شیمیایی، مانع عبور نور شده و پایداری بلندمدت ماده تضمین شود.

در صنایع حساس مانند دارویی، غذایی و بهداشتی، بدنه مخزن معمولاً از استیل 316 ساخته می شود. مخزن استیل، در برابر خوردگی ناشی از آب اکسیژنه ایمن بوده و سطح داخلی کاملاً صاف و بهداشتی ارائه می دهد. به همین دلیل برای نگهداری و حمل هیدروژن پراکسید با خلوص بالا بهترین گزینه به شمار می آید. علاوه بر این، فایبرگلاس تقویت شده با رزین وینیل استر یکی دیگر از مواد بسیار مقاوم است که به ویژه برای مخازن بزرگ و کاربردهای صنعتی سنگین استفاده می شود. این جنس عمر طولانی، مقاومت بالا در برابر مواد شیمیایی و ثبات مناسب در برابر حرارت و نور خورشید دارد.

در برخی شرایط، پلی پروپیلن نیز برای ساخت مخزن استفاده می شود؛ زیرا مقاومت حرارتی بالاتری نسبت به پلی اتیلن دارد. اما کاربرد مخزن پلی پروپیلن محدودتر بوده و معمولاً برای غلظت های متوسط یا مخازن حمل کوچک استفاده می شود. در پروژه های خاص، ممکن است از کربن استیل با پوشش داخلی مقاوم شیمیایی استفاده شود؛ اما این انتخاب تنها زمانی مناسب است که لاینینگ داخلی کاملاً ایمن، ضدخوردگی و پایدار باشد، زیرا خود فلز با هیدروژن پراکسید واکنش نشان می دهد. در ظرفیت های بسیار بالا و پروژه های صنعتی خاص نیز گاهی مخازن بتنی با پوشش های شیمیایی مقاوم به کار می روند که البته بیشتر برای ذخیره سازی ثابت مناسب هستند و معمولاً برای حمل استفاده نمی شوند.

طراحی و ساخت مخزن هیدروژن پراکسید

طراحی و ساخت مخزن هیدروژن پراکسید نیازمند توجه ویژه به ویژگی های شیمیایی این ماده و شرایط عملیاتی آن است. از آنجا که آب اکسیژنه یک اکسیدکننده قوی و ناپایدار است، مخزن باید به گونه ای طراحی شود که هیچ واکنش شیمیایی با بدنه رخ ندهد و ماده در طول زمان پایدار باقی بماند. در طراحی مخزن ابتدا جنس مناسب بدنه انتخاب می شود؛ پلی اتیلن (HDPE) و پلی اتیلن چندلایه برای غلظت های متوسط، استیل 316 برای کاربردهای دارویی و غذایی و فایبرگلاس با رزین وینیل استر برای ظرفیت های بزرگ و غلظت های بالا رایج هستند. ضخامت دیواره و شکل هندسی مخزن با توجه به ظرفیت، فشار داخلی و غلظت هیدروژن پراکسید تعیین می شوند و امکان نصب تجهیزات جانبی مانند شیرهای ایمنی، ونت فشار و گیج سطح پیش بینی می شود.

فرایند ساخت مخزن بسته به جنس آن متفاوت است. مخازن پلی اتیلن به روش روتومولدینگ تولید می شوند که باعث ایجاد بدنه یکپارچه، بدون درز و مقاوم در برابر خوردگی و اکسیداسیون می شود. در مخازن پلی اتیلن چندلایه، لایه داخلی برای مقاومت شیمیایی، لایه میانی برای جلوگیری از عبور نور و لایه بیرونی برای مقاومت مکانیکی طراحی می شود. مخازن استیل 316 با ورق های ضدزنگ برش داده شده و توسط جوشکاری TIG آرگون به هم متصل می شوند و سطح داخلی صیقلی می شود تا از تجمع رسوب و واکنش ناخواسته جلوگیری گردد. مخازن فایبرگلاس نیز با استفاده از الیاف شیشه و رزین وینیل استر ساخته می شوند و پس از شکل گیری، در دمای کنترل شده پخته می شوند تا مقاومت نهایی حاصل شود.

در مرحله نصب، اتصالات و تجهیزات جانبی مقاوم در برابر هیدروژن پراکسید مانند شیرهای ضدخوردگی، فلنج های استیل یا تفلونی، ونت فشار و سیستم دوزینگ روی مخزن نصب می شوند تا امکان تزریق، تخلیه و کنترل فشار و سطح ماده فراهم شود. پس از ساخت، کنترل کیفیت شامل بررسی دیواره ها، اتصالات، تست فشار و تست مقاومت شیمیایی انجام می شود تا اطمینان حاصل شود مخزن برای نگهداری و حمل هیدروژن پراکسید با غلظت های مختلف مناسب و ایمن است.

این فرایند طراحی و ساخت باعث می شود مخزن علاوه بر دوام بالا، ایمنی کارکنان و پایداری ماده را تضمین کرده و بتواند در صنایع مختلف از تصفیه آب و فاضلاب تا صنایع غذایی، دارویی و شیمیایی به طور مطمئن استفاده شود.

چالش های ذخیره سازی هیدروژن پراکسید

ذخیره سازی هیدروژن پراکسید با چالش های خاصی همراه است، زیرا این ماده یک اکسیدکننده قوی، ناپایدار و حساس به شرایط محیطی است.

• تجزیه سریع و افزایش فشار داخلی: هیدروژن پراکسید یک اکسیدکننده قوی و ناپایدار است و در معرض گرما، نور مستقیم یا فلزات ناسازگار می تواند به سرعت تجزیه شود. این فرایند باعث آزاد شدن اکسیژن و افزایش فشار داخل مخزن شده و خطر ترکیدگی یا انفجار را افزایش می دهد.
• کنترل دما و شرایط محیطی: ذخیره هیدروژن پراکسید نیازمند دمای کنترل شده است. دمای بالا سرعت تجزیه را افزایش می دهد و دمای پایین ممکن است باعث یخ زدگی یا تغییر ویژگی های ماده شود. نور مستقیم خورشید نیز باعث تجزیه سریع ماده می شود، بنابراین استفاده از مخازن مات یا دارای پوشش UV الزامی است.
• انتخاب جنس مخزن و تجهیزات جانبی مناسب: مخزن و اتصالات باید مقاوم در برابر خوردگی و واکنش با هیدروژن پراکسید باشند. جنس نامناسب یا جوشکاری غیر استاندارد می تواند منجر به واکنش شیمیایی ناخواسته، نشت و خوردگی شود. شیرها، شیلنگ ها و ونت ها نیز باید از مواد مقاوم ساخته شده باشند.
• ایمنی فردی و محیطی: هیدروژن پراکسید می تواند باعث سوختگی شیمیایی، تحریک تنفسی و آسیب به تجهیزات شود. محیط ذخیره باید دارای تهویه مناسب، علائم هشدار و دسترسی محدود باشد و اپراتورها هنگام کار از دستکش، عینک محافظ و لباس مقاوم استفاده کنند.
• حجم ذخیره و حمل و نقل: ذخیره حجم بالای هیدروژن پراکسید نیازمند مخازن بزرگ و مقاوم است که نصب و جابجایی آنها با دقت و تجهیزات خاص انجام شود. مدیریت صحیح حمل و نقل برای جلوگیری از نشت، آسیب و حوادث احتمالی ضروری است.

خطرات ذخیره نامناسب هیدروژن پراکسید

ذخیره نامناسب هیدروژن پراکسید می تواند خطرات جدی برای ایمنی انسان، تجهیزات و محیط زیست ایجاد کند، زیرا این ماده یک اکسیدکننده بسیار قوی و ناپایدار است.

ذخیره نامناسب هیدروژن پراکسید می تواند خطرات جدی برای ایمنی انسان، تجهیزات و محیط زیست ایجاد کند، زیرا این ماده یک اکسیدکننده بسیار قوی و ناپایدار است. یکی از مهم ترین خطرات، تجزیه سریع ماده است که می تواند منجر به آزاد شدن اکسیژن با فشار بالا شود و در نتیجه افزایش فشار داخل مخزن یا ظروف ذخیره، ترکیدگی یا انفجار ایجاد کند.

قرار گرفتن هیدروژن پراکسید در معرض حرارت زیاد یا نور مستقیم خورشید باعث افزایش سرعت تجزیه می شود. این فرایند نه تنها باعث کاهش غلظت ماده و کاهش اثربخشی آن می شود، بلکه حرارت تولیدشده در اثر تجزیه می تواند باعث آتش سوزی یا سوختگی شیمیایی شود.

تماس با مواد ناسازگار مانند فلزات بدون پوشش مقاوم، مواد آلی یا برخی ترکیبات شیمیایی، نیز می تواند واکنش شدید شیمیایی ایجاد کند. این واکنش ها ممکن است همراه با حرارت، جرقه یا حتی شعله باشد و خطر آسیب به تجهیزات و کارکنان را افزایش دهد.

نشت یا ریختن هیدروژن پراکسید روی سطوح یا زمین می تواند باعث خوردگی و آسیب به تجهیزات و زیرساخت ها شود و در صورت تماس با پوست یا چشم باعث سوختگی شیمیایی جدی گردد. علاوه بر این، بخارات پراکسید در فضای بسته می تواند تنفس را مختل کند و خطر مسمومیت یا تحریک مجاری تنفسی را به همراه داشته باشد.

به طور کلی، ذخیره نامناسب هیدروژن پراکسید می تواند منجر به انفجار، آتش سوزی، آسیب فیزیکی و شیمیایی به انسان و تجهیزات، کاهش کارایی ماده و خطرات زیست محیطی شود. رعایت استانداردهای ذخیره سازی، استفاده از مخازن مناسب، کنترل دما و نور و رعایت ایمنی فردی برای پیشگیری از این خطرات ضروری است.

عوامل موثر بر قیمت مخزن هیدروژن پراکسید

قیمت مخزن هیدروژن پراکسید قبل از هر چیز به جنس بدنه مخزن بستگی دارد. مخازن پلی اتیلن (HDPE) معمولاً ارزان تر هستند، درحالی که مخازن استیل 316 و فایبرگلاس (FRP) به دلیل مقاومت بالاتر و فرایند ساخت پیچیده تر، قیمت بیشتری دارند. همچنین مخازن پلی اتیلن چندلایه، به ویژه سه لایه، به دلیل استفاده از مواد اولیه بیشتر و تکنولوژی تولید پیشرفته تر، هزینه بالاتری نسبت به نوع تک لایه دارند.

از دیگر عوامل مؤثر، ظرفیت و ابعاد مخزن است. هرچه حجم مخزن بیشتر باشد، میزان مواد اولیه، زمان تولید و هزینه حمل بالاتر می رود. مخازن بزرگ تر معمولاً نیاز به تقویت ساختاری و ضخامت بیشتر دارند که خود باعث افزایش قیمت می شود. علاوه بر این، طراحی و شکل مخزن نیز تأثیرگذار است؛ برای مثال مخازن عمودی ارزان تر از مخازن افقی هستند و مخازن دوبل وال، تقویت دار یا مجهز به پایه و فریم قیمت بالاتری دارند.

غلظت هیدروژن پراکسید که قرار است در مخزن نگهداری شود، نیز از عوامل مهم در قیمت است. برای غلظت های بالا (30% تا 50%)، نیاز به مخازنی با مقاومت شیمیایی بیشتر وجود دارد که معمولاً با لایه های اضافی، رزین های مقاوم یا جنس های تقویت شده تولید می شوند و همین موضوع هزینه را افزایش می دهد.

نوع تجهیزات و اتصالات جانبی نصب شده روی مخزن، مانند شیرهای ضدخوردگی، سطح سنج، ونت، فلنج های مقاوم، مخلوط کن، دوزینگ لاین و حفاظ های ایمنی نیز در قیمت نقش مهمی دارند. به ویژه در مخازن صنعتی، وجود شاسی فلزی، نردبان، سکو، یا روکش محافظ UV می تواند هزینه نهایی را به طور چشمگیری افزایش دهد.

محل نصب و شرایط محیطی مصرف کننده نیز در قیمت مؤثر است. مثلاً مخازنی که برای فضای باز، مناطق گرمسیری، محیط های صنعتی خشن یا فضاهای بسته با شرایط خاص ایمنی ساخته می شوند، نیازمند طراحی های سفارشی و تقویت شده هستند. همین موضوع قیمت را تغییر می دهد.

از سوی دیگر، هزینه حمل ونقل یکی از متغیرهای مهم است؛ زیرا مخازن بزرگ معمولاً در ابعاد حجیم تولید می شوند و انتقال آنها نیازمند تریلی های ویژه، جرثقیل و بسته بندی محکم است. فاصله محل تحویل تا کارخانه تولید مخزن نیز بر قیمت نهایی اثر مستقیم دارد.

در نهایت، برند و استانداردهای تولیدکننده نیز یکی از عوامل تعیین کننده قیمت است. تولیدکنندگانی که با استانداردهای بین المللی و کیفیت بالاتر کار می کنند، قیمت بیشتری دارند اما در عوض محصول نهایی از نظر ایمنی، طول عمر و کارایی قابل اعتمادتر خواهد بود.

نکات مهم در استفاده و نگهداری از مخزن هیدروژن پراکسید

• انتخاب جنس مناسب مخزن: جنس مخزن باید متناسب با غلظت هیدروژن پراکسید انتخاب شود. برای غلظت های پایین، مخازن پلی اتیلن و برای غلظت های بالا، استیل 316 یا فایبرگلاس مقاوم بهترین گزینه هستند. انتخاب صحیح جنس بدنه باعث جلوگیری از واکنش شیمیایی، خوردگی و کاهش طول عمر ماده می شود.
• محل نصب و شرایط محیطی: مخزن باید در محیطی با تهویه مناسب و دور از نور مستقیم خورشید، حرارت زیاد و منابع شعله یا جرقه نصب شود. تابش نور و دمای بالا باعث تجزیه سریع هیدروژن پراکسید می شود. استفاده از پوشش UV یا رنگ مات روی مخزن پلی اتیلن نیز طول عمر ماده و مخزن را افزایش می دهد.
• تجهیزات ایمنی و اتصالات جانبی: مخزن باید مجهز به ونت فشار، شیر تخلیه مقاوم، گیج سطح و سیستم دوزینگ باشد تا فشار داخلی کنترل شده و میزان ماده دقیق باشد. در هنگام تخلیه یا تزریق، باید از پمپ ها و شیلنگ های مقاوم در برابر اکسیدکننده استفاده شود.
• بازرسی و نگهداری دوره ای: دیواره، اتصالات و سطح داخلی مخزن باید به صورت منظم بررسی شوند تا هیچ ترک، خوردگی یا نشتی مشاهده نشود. شستشو و خشک کردن دوره ای مخزن از تجمع رسوب و آلاینده ها جلوگیری می کند و طول عمر ماده و مخزن را افزایش می دهد.
• کنترل دما و شرایط نگهداری: هیدروژن پراکسید نباید در دمای بالاتر از 50–60 درجه سانتی گراد قرار گیرد و از یخ زدگی در دمای زیر صفر نیز باید جلوگیری شود. نوسانات شدید دما می تواند باعث کاهش کارایی ماده و آسیب به مخزن شود.
• رعایت ایمنی فردی: اپراتورها باید هنگام کار با مخزن از دستکش، عینک محافظ، لباس مقاوم در برابر مواد شیمیایی و ماسک استفاده کنند تا از تماس مستقیم با هیدروژن پراکسید جلوگیری شود. محل نگهداری باید دارای علائم هشدار و دسترسی محدود باشد تا خطرات احتمالی کاهش یابد.